Roberto

Woensdag, 13u. Ik moet dringend eens beginnen studeren en welke plaats is daar beter voor geschikt dan een terrasje, onder de schaduw van een boom en omringd door lustig kwetterende mensen. Op de één of andere manier kan ik Spaans makkelijker uitblokken, en 'k ben sowieso al niet het type om met mijn boek in eenzame opsluiting in een vochtige kelder te zitten leren. Om het half uur bestel ik een nieuw drankje, en waarom niet, een chivito (=broodje met spek, een soort kotelet (echt!), sla, tomaat en mayonaise) kan er ook wel in! Na enkele uurtjes leren en kijken naar de kleinkinderen van de eigenares die daar na school een broodje olijf opsmikkelen en tikkertje (pilla) spelen besluit ik dat het mooi is geweest en ga ik betalen. Het volgende gesprek ontrolt zich:

-1 euro 35 aub
-Euh, neenee, ik heb ook een chivito gegeten enal
-ja, maar Roberto heeft voor u betaald
-Roberto? Ik ken kik geen Roberto?
-da's de ober van hiernaast, lang, bruin haar, alé ge moet die toch kennen
-eum nee, echt niet, zeker dat het voor mij was?
-(haalt er rest van de familie bij) jaja, voor het meisje met het rode kleedje
-Ah...alé, bedankt hem voor mij! *huppelt naar huis*

Twee keer raden wie de volgende dag weer op dat terras zat te studeren.

Het laatste examen mannekes! (aah)
Succes in België ook!

1e examen

Mijn eerste examen van de laatste examenperiode is achter de rug: psicología del consumidor. Na 40 minuten was ik klaar, echt één van de gemakkelijkste examens die ik ooit al gehad heb: gewoon opschrijven wat in het boek staat! In het Spaans is het voor mij nog steeds moeilijk om iets uit de cursus in eigen woorden uit te leggen, dus leer ik het voor het gemak vanbuiten, die prof gaat zeker denken dat ik mijn boek onder mijn bank zitten had hehe. 'k Vind dat eigenlijk idioot, zo'n examens waarbij 20 studenten 20 identieke examens kunnen afgeven, moet de universiteit u niet zelfstandig leren denken? Dan vind ik een denk- of vergelijkingsvraag toch veel nuttiger (en natuurlijk op het moment zelf ook a living hell).
Maar goed, ik hoop nu alleen dat mijn practica van tijdens het jaar die punten niet teveel gaan naar beneden trekken, dat zou wel stom zijn. Practica hier hebben als voornaamste functie mensen die niet zo goed kunnen blokken toch goeie punten te doen halen. Wat in mijn geval dus averechts werkt...
Maandag het volgende, relaciones publicas. Met halve notities.

Wie komt er een weekendje "Valenciaën" het weekend na de 22ste juni? 'k Heb namelijk mijn laatste examen die 22e en mijn lief gaat naar zijn familie in Barcelona voor 't weekend.
Hoe bedoel je, niet alleen kunnen zijn??

Koffie in Spanje

Ik ben geen koffiedrinker. De geur kan me nog enigszins bekoren, maar de bittere smaak heeft er me tot voor kort van weerhouden het zogenaamde “zwarte goud” in mijn keelgat te kappen. Thee is mijn godendrankje, tijdens de blok met liters ineens.

Tot ik natuurlijk in Spanje toekwam. Enkele maanden en ettelijke bars en cafés later begon het me te dagen dat España geen theeland is. Je zou verwachten dat het niet zo moeilijk is om een Liptonzakje in een tas heet water te deponeren, maar ze slagen er telkens in er iets mee te misdoen (beats me what). Melk in de thee is overigens ook compleet not done.

De voorbije maanden –en onder invloed van een koffiedrinkende Australiër die in mijn appartement rondloopt- heb ik dus wat research gedaan naar de koffiecultuur in Spanje. (Lees: heb ik nog meer mijn tijd verdaan door koffie te zitten drinken op een terrasje) Koffiedrinkers aller landen, wees aandachtig als u ooit naar Spanje wenst te gaan, want met “un cafe” zult u niet ver geraken. Ziehier dus een greep uit het koffiejargon; een opsomming van de voornaamste mogelijkheden in de gemiddelde bar.

-Cafe solo. Dit is wat je waarschijnlijk zal krijgen als je “un cafe” besteld. Een kopje formaat vingerhoed, gevuld met gelijk 1 centiliter nogal wreed sterke koffie, bijna aangelengd koffiegruis. Voor de liefhebbers en John Massis.

-Cafe cortado: idem als cafe solo, maar met een scheutje melk. Letterlijk “versneden koffie”.

-Cafe con leche. Hier durf ik me al eens aan wagen,op voorwaarde dat de inhoud van het volledige zakje suiker in mijn tas verdwijnt. Naar mijn mening nog steeds redelijk straf, maar met de melk erbij toch te drinken. Basically is het een cafe cortado maar vijf keer zoveel.

-Cafe americano. Cappuchino, Italian style dus, maar vreemd genoeg Amerikaanse koffie genoemd.

-Cafe bombón. Mijn persoonlijke favoriet, hoe kan het ook anders als zoetekauw: glaasje met ¾ koffie en ¼ gecondenseerde (en gesuikerde) melk. Dit geeft een mooi tweelagig effect en een heerlijk zoete, romige smaak, die eigenlijk in de verste verte niet meer op koffie gelijkt.

-Bombón del tiempo. Ook als je het in de winter bestelt blijft de “tiempo” blijkbaar de zomer, want dit is een café bombón, vergezeld met een breed glad ijsblokjes. De koffie dient in het brede glas gegoten te worden en na de gewenste tijd koud terug in het koffieglaasje. Zo krijg je dus een drank die verdacht veel lijkt op de Mokadrankjes in het koelvak in uw plaatselijke Delhaize. Maar lekker!!

We hebben hier intussen een knijpfles gecondenseerde melk in onze frigo staan, en ik kan al handig overweg met de “perculator”, alé zo’n metalen koffiezet. Kwestie van onze concentratie tijdens de examens op peil te houden hé.

Paella

Oh maar wacht! Dit moest ik wel nog even wereldkundig maken:
ik heb een paëllapan!! En zo geen faken bucht hé, een echte stoere paëllapan uit de onbetwiste stad van oorsprong: Valencia! Ge kunt daar dus vanalles mee doen bijvoorbeeld kokeneten spelen in het park en gebruiken als stuur van uw imaginaire auto. Ja, wij houden daar dan races door de gang mee. That's why I like my guy nietwaar ;o) Oh en ge kunt er ook paëlla in koken!

Zoveel te vertellen!! Maar...met drie examens de volgende week ga ik mij wat inhouden. De pauzes kunnen altijd soelaas bieden natuurlijk!
Even een foto "uit betere tijden" (vorig weekend in Sevilla):


PS eigenlijk vind ik de blok wel iets hebben...

Invasion!!

't Was te peinzen...nu dat de temperaturen omhoog gaan zijn mijn ergste vijanden ook weer terug op vakantie in onze flat: de kakkerlakken! (Ze hebben hun naam niet gestolen hé.)
Een heel jaar lang rammel ik al met de kastdeurtjes onder de wasbak in de keuken om eventueel aanwezige beesten in hun hoekje te doen kruipen (dat ik ze op z'n minst niet zie) en we hebben de exemplaren die we vonden consequent vergast en gif geplaatst maar volgens Siggi zijn het nu gemuteerde kakkerlakken uit China!! Dat is toch wat haar vriendin beweert. Zou best kunnen kloppen want ze zijn zowat dubbel zo groot dan de vorige (en die waren al veel te groot naar mijn goesting, mijn ideale kakkerlakgrootte is namelijk GEEN) en ze hebben vleugels!!! Wat wil zeggen dat ze naar mijn hoofd kunnen vliegen!! Aaaah!
My cooking days are over zenne, ik blijf zoveel mogelijk uit de keuken voor de drie weken die ons nog resten!
't Is dus overigens niet omdat we een vuil appartement hebben ofzo ze, ze kruipen hier ook gezellig over de straten. Maar in uw auto kunt ge ze tenminste plat rijden....Zucht...

Binnenkort op deze blog: koffiecultuur in Spanje!

My Last Day of University Education

66 post vond ik ietwat luguber vandaar dit bericht.
Ook wel om te melden dat ik mijn allerlaatste les van de opleiding Communicatiewetenschappen achter de rug heb en dat ik daarmede een beetje freaktegede onderweg naar huis. Alé, vier jaar universiteit, zomaar voorbij!! Toegegeven, er wachten nog een hondertal blanco bladzijden (ook wel thesis genaamd) om door mij volgeschreven te worden, maar nooit nog zal ik me genoodzaakt zien de dagen dat ik in Spanje zal verbleven hebben te tellen (273) uit allerverterende verveling omdat ik het spervuur van woorden van onze geliefde prof niet kan bijhouden! Nooit meer!!! Moehaha!!!
Oh man, dit is echt wel griezelig...

PS Titel klopt enkel als ik niets anders meer ga studeren, maar we wassen die varkentjes wel als ze vuil worden hé (of zoiets)

Salida del Sol

Weer een zondagochtend...en dit keer krijst de wekker ons wakker at stupid o'clock...5.30! Onszelf op het fietszadel gehesen en richting strand gepedaleerd...waar we -behalve mensen die juist uit clubs kwamen gezwalpt- volgend moois mochten aanschouwen (zoals altijd kan je op de foto klikken om hem groter te bekijken):

Anayse van Audiovisuele Media

Ja, we hebben hier een tv. Ja, we hebben ook appartementsgebouwen die ons omringen waardoor de helft van de posten Mierenrace zijn. En nee, wij hebben geen digitaal abonnement zoals blijkbaar iedereen in Spanje, waardoor de keuze sowieso sterk beperkt is. (Men zal zich uit de lessen communicatiewetenschappen herinneren waarom digitale televisie in België zoveel trager op gang gekomen is)
Blijven over: TVE, TeleCinco, Cuatro, .2 en 9 (Valenciaans) en La Sexta (zeer originele namen overigens :s)

Gisteren bedacht ik dat het toch eigenlijk not done was om na 9 maand nog steeds weinig of niets over het Spaanse TVlandschap te weten, behalve dat ze op woensdag drie afleveringen van Desperate Housewives uitzenden, hierbij niet gehinderd door enig gevoel voor chronologie.
Zappen werd het dus, en ik kwam onder andere tegen: de Spaanse versie van Sterren op de Dansvloer, X-factor, een programma gepresenteerd door een man met vrouwenpruik en dito kleren die eieren naar mensen gooide, een praatprogramma, vele hyperactieve reportages die hip proberen doen, nieuws waarbij men precies niet liever doet dan wenende mensen in beeld te brengen, en een paar films, waaronder Twelve Monkeys ("Doce Monos", om precies te zijn).
Dat gedub krijgt ge er hier nog niet uitgeklopt denk ik, velen hebben me al gevraagd of België dan geen geld heeft om films te laten dubben?
(ook of België de hoofdstad van Duitsland is, maar dit terzijde) And I don't know about you maar ik word nu niet bepaald wild van Bruce Willis die zijn mond nogal onsynchroon met de te horen dialoog beweegt, laat staan Arnold Schwarzenegger die -wel met fake Duits accent en alles- bronstig declareert dat hij "volveré" ("I'll be back", hé). Prison Break in het Spaans is ook niet alles. Nog het meest ergerlijke van alles zijn de kinderstemmetjes, die ingesproken lijken te worden door vrouwen wiens pols in een bankschroef vastzitten. Vreselijk.

Dan heb je natuurlijk de reclame. Als ik die onderbreking elke drie kwartier in België al ambetant vond, is het niet te verbazen dat ik hier amper tv kijk. De reclamebreak duurt hier namelijk maar liefst een half uur!! Je kan dus op je dooie gemakje een douche nemen of de afwas gaan doen, maar vergeet het dat je nog meebent als de film uiteindelijk verdergaat! En natuurlijk maakt dat ook dat een doorsnee film niet gedaan is vóór half twee 's nachts.

De "echte" programmatie begint ook maar rond een uur of 10 's avonds, als onze Spanjaard net van tafel komt. The Simpsons en Futurama, waar ik me nog eens zou voor zetten, zendt men uit om 15u, voor tijdens de siësta! En ik mag al ingeburgerd zijn en al wat ge wilt maar ik kan mij niet midden in de namiddag voor de tv placeren.
Hoeft het nog gezegd dat ik mij terug thuis gulzig ga zetten genieten van Peking Express en consoorten??

De Spaanse soaps kan ik illustreren met dit fragment uit Yo Soy Bea, over Bea la Fea (de lelijke), een seutemie en haar leven, quoi:

Terra Mítica

Vorige week zondag ging mijn wekker om 6u af...ik zie jullie al ogen trekken maar dit keer was het niet omdat ik een blauwe fiets wou gaan kopen op de zwarte markt, wel ging de reis naar Terra Mítica! Walibi maar in Spanje zeg maar. Een twee uur durende busrit bracht ons dan ook naar een "stad" in Spanje waar ik nooit gedacht had dat ik er ook maar een voet zou zetten: Benidorm!
Companie van dienst waren Serol en Burcu (Turkije), Laurie en Claire (Frankrijk).
Zo'n pretpark in Spaanse setting is toch nog iets anders dan in België. Waar zoiets bij ons tussen Blankenberge-plage en Blankenberge-dorp moet geperst worden is er hier natuurlijk een overvloed aan plaats. Terra Mítica ligt dan ook temidden van de heuvels/bergen, met een Hollywoodstyle naambord en prachtig zicht over de baai van Benidorm met zijn palmbomen en perfect in zee geplaatst rotsblok. Telkens je attractie dus ook maar een beetje de lucht in gaat werd je getrakteerd op een zeer goed te pruimen zicht, voordat je maag natuurlijk je hoofd inhaalt en je je op andere dingen moet concentreren.

Buiten het hoogseizoen en dus nergens lange files, maar een geluk met zo'n mooi weer. Drie keer na elkaar dus in de waterrit, waarbij je een equivalent van een gezond kinderzwembadje over je hoofd krijgt, met als resultaat:
Gelukkig konden we onze -intussen transparante want witte- keren drogen op andere ritjes.
Echt een heel geslaagde uitstap en dan nog voor de helft van de prijs dankzij een actie bij Consum (supermarkt)!
Het avondmaal zochten we in Benidorm-city op, wat dus naar verwachting een reservaat is voor Duitsers op pensioen, met op elke hoek van de straat een "Hollandse slagerij" of iets dergelijks. Toch hebben ze de omgeving mee en valt het langs het strand best mee qua goedkope junkwinkeltjes (we hebben nog moeten zoeken naar een restaurantje!).

Mijn mening dus ietsje moeten aanpassen, maar een foto van mezelf op de Benidormse (?) playa mocht toch niet ontbreken!

Umbracle Terazza

Vannacht zijn bijna al onze vrienden naar Ibiza vertrokken tot zondag, en hier is het weer -ook vannacht- van een stralende 30° naar regen en koude wind omgeslagen. Eddie en ik zijn dingen van zijn muren en in dozen aan het steken om naar Australië te sturen. Waarom had ik ook alweer besloten niet mee te gaan naar Ibiza??

Vrijdagavond zijn we trouwens dankzij de PR-connecties van Kate en Alison binnengeraakt op de exclusieve openingsavond van een bar in de Umbracle, waar elkeen van jullie wel al doorgelopen is op bezoek. Geweldige aankleding met kussens en waterpijpen, paars licht, en natuurlijk het zicht op de andere gebouwen van de Ciudad de Artes y Ciencias.

Enkele foto's

Ik geraak niet wijs uit deze Blogger-lay-out dus maken we er een spelletje van! Zoek de juiste foto:
-In La Indiana, een club waaze op strategische plaatsen tanks met haaien gezet hebben. Interesting...
-BBQ op het dak, schilderachtige hemel en Valencia-Zaragoza voor onze deur
-Op de bus terug naar huis
-Dan groovin' it tijdens de BBQ op ons dak (en die bril is een mopje hé mensen)
-Ik geperst tussen twee Duitsers: Karina en Dominik. En veel gezwommen! In heerlijk warm water! En Rummikub gespeeld op het strand (ik weet dat dat niet cool is) en gewonnen!
-in het kasteel van Peñiscola met een heerlijk zicht
-Veel volk op Marvarossa beach!
-Dagtrip naar Peñiscola met Alison en Kerry

My 1 minute of fame

Zoals u weet, of misschien ook niet (de 3 mensen die mijn blog lezen weten het waarschijnlijk wel) kregen we een paar weken geleden op het strand (totally minding our own business) een hyperactieve reporter op ons dak die onder andere op Alison ging liggen om Kate te interviewen. Ook kan Kate in juli haar special pink bike verkopen met een bordje "As seen on TV" en 20euro bij.
Helaas hadden we die uitzending gemist (ook omdat we helemaal niet wisten of dat überhaupt wel voor tv was, of gewoon voor een reportageke van de America's Cup), maar een vriendin van ons heeft het wél gezien én getrackt op het internet:
http://www.video.telecinco.es/reproductor7.htm?tipo=rapido&idSkin=163&urlVideo=mms://media.telecinco.es/telecinco/cqc_ba/070430_american.wmv#
(eerste minuut)
Hahaha! Ik ben degene die er voor spek en bonen bijligt, Alison is degene die ligt te giechelen voor dood en Kate is bij wijze van eliminatie die andere.
En die roze fiets gaat nog grootse dingen doen!

Lang weekend

Vreemd genoeg hebben wij hier geen dag vrijaf gehad, nochtans lijkt Hemelvaart me toch iets belangrijks voor de katholieke Spanjaarden die voor elke onbeduidende heilige een feestdag organiseren. Geen lang weekend dus, maar dat geeft niet want ik heb altijd een lang weekend :)
Ik ga me eindelijk eens aan het studeren zetten en proberen ergens aan notities te raken, want de mijne trekken met momenten op de botten. En om 3u naar het strand!

Kamikaze

Even melden dus dat je best je testament opstelt voor je je met je gammel (en overigens zopas goud gespoten) fietsje aan een fietstochtje door Valencia waagt. Niet enkel in het centrum, maar letterlijk overal kijk je om de 5 seconden de dood in de ogen.
Het is niet alleen dat de straten erbij liggen alsof er net een aardbeving met een niet onaardig Richtergehalte heeft plaatsgevonden, maar ook de volstrekte onwilligheid van de modale Spanjaard om ook maar en centimeter af te wijken van zijn geplande route (ook al zien ze je van twee pleinen verder afkomen). Nee, liever steken ze nog hun arm of tas een beetje uit zodat ze lekker naar je kunnen schreeuwen als je logischerwijs wat tegen dit onverwachte uitsteeksel aanwrijft.
Auto's dragen ook hun steentje bij aan de Award voor meest Fietsonvriendelijke Stad die ik hierbij aan Valencia City toeken, door door straatjes te rijden waar amper een uitgemergeld Ethiopiërtje zou doorkunnen, op zebra- en fietspaden te parkeren zonder enig gewetensbezwaar en je te pas en te onpas de (haha) pas af te snijden.

Qua trottoiraanleg kan ik ook nog een boompje opzetten. Aan de ene kant van het kruispunt loopt dit mooi over in de weg, aan de overkant moet je je fiets over een 15cm hoge rand hijsen. Wat later IS er gewoon geen voetpad meer (fietspaden zijn er niet, op enkele grote straten na, en dan eindigen ze nog tegen een muur), of wordt het bevolkt door agressieve, kris-kras door elkaar lopende abuelas met boodschappentassen op wieltjes. Die getormenteerde blik die je dan krijgt als je hen op een halve meter passeert! Precies of je hebt ze net vanop een opgefokte scooter van hun handtas beroofd.

(Ok, het is misschien niet helemaal koosjer van op het trottoir te rijden, maar ik raad niemand aan het op de weg te proberen. You wouldn't last 5 minutes!)

Bovendien waan ik me telkenmale de enige fietser in de stad: af en toe kom je een fietsende student tegen of een verdwaalde en onwetende toerist die tussen de toeterende auto's laveert, maar een mama met kleutertje achterop of zakenman in kostuum zal je hier NOOIT pedalerend zien voorbijkomen. De auto is koning. Maar écht.

(PS: mama, ik ben overigens écht wel voorzichtig hoor!)

(On a lighter note: donderdag voor het eerst Japanees gegeten. Op de foto vlnr: 2 Turken,Amerikaan, Belg, Australiër, Britse, Canadees, Fransman, Columbiaan, Duitser, Brit, Spaanse, Welshman (in't Nederlands?), Britse, en Fransman! I hartje Erasmus :o)

Claire gaat voor de Michelinster

September 2006. We moesten ons nog de basiskennis nog aanleren: simpele rijst-vlees-groentegerechten sierden dagelijks onze borden. Dat we er toen in slaagden zelfs patatten te laten aanbranden, vergeten we maar even.
Tijdens de winter waagde ik me al eens aan een zelfuitgevonden (en niet altijd even heerlijk, mind you, maar oefening baart kunst!) combinatie of een yummie soep, maar tegenwoordig tart mijn obsessie elke verbeelding.

Sinds ik enkele duidelijke en originele receptensites (en daar hoort die van Piet Huysentruyt dus niet bij) ontdekt heb, ziet ons hele appartementje af van mijn cooking frenzy. (Afzien in de zin van: zullen ze 10kg bijkomen als ze niet stoppen met al mijn rijstpap op te eten.)
Ik hak, mix, roer en grill erop los en het verraderlijke gasvuur heeft geen geheimen meer voor mij, behalve dat een nasty steekvlam nog geregeld één van mijn vingers buiten strijd houdt.
Het receptenboekje dat ik vorig jaar van Karine en Marie cadeau kreeg wordt op tijd en stond aangevuld (en daarvoor heb ik zelfs mijn tekenstijl upgegrade van stick-men naar 5e leerjaarstijl!) maar helaas kan ik mijn internationale mede-Erasmussers nog steeds niet motiveren hun eigen (en ongetwijfeld exotische) kooksels met mij te delen.

Vorige week besloot ik zelfs op de fiets (en dat verhaal volgt nog) naar een wijk te rijden waar ik winkeltjes van "vremden" gezien had wiens ingrediënten ik zekerst ergens kon inmixen. Dit leverde mij dus een keukenkastje op gevuld met gemalen kokos, sataysaus, een chinese saus die eerlijk gezegd meer lijkt op motorolie dan op wat anders (maar we zijn openminded!!), heerlijke geurende currykruiden van bij de Indiërs, wontonvelletjes, rijstpapier en adobo (kruidenmix) voor Eddies BBQ.

En ja, ik ben ook benieuwd!!

Kleine mijmering

Gezeten op een bankje naast mijn Panchito en een drietal Spaanse oudjes kijk ik naar de toeristen, die dezelfde foto maken als wij 8 maand geleden. Wat zeg ik, nog steeds maak ik die foto, want dit jaar is na een twijfelachtige start een 10 maanden lange citytrip geworden, zo besef ik nu, gezeten op mijn bankje op de Plaza de Virgen.
Hoe zo'n vrije dag met 28° and counting je volledig oplaadt, en je die dag kan doorbrengen onder een sinaasappel- of palmboom naar keuze, onder een overblijfsel van de Moorse bezetting, naast een eeuwenoude basiliek omgeven door agressief pikkende duiven.
Niet dat er in Gent zo'n gebouwen, geschiedenis en tegenwoordig zelfs weer niet zijn, maar onder het standbeeld van Van Artevelde kan ik nog gaan zitten als ik mijn kleinkinderen er mij in een rolstoel heen moeten duwen!
Misschien denk ik dan terug aan die dag waarop ik, gezeten naast mijn liefje, op een bankje in Valencia zat.

Foto: The revenge of the pigeon

The T-word

Zo weinig nieuws van het thuisfront? Zo alle vijf maanden een mailtje kan geen kwaad hoor.
Maarja, ik heb waarschijnlijk thesisstress tegen mij werken..hoe staat het daarmee?
Ik heb een nieuw onderwerp en promotor: jawel, het wordt prof Raeymaekers! Niet meteen de gemakkelijkste heb ik me laten vertellen maar 't schijnt toch een goeie te zijn... Tips anyone? :o)

Sjpellink

Iets waaraan ik terug ga moeten wennen, eens terug in Bélgica, is onze geliefde en wispelturige Nederlandsche Spellink.
Hoe snel ben ik het gemak niet gewoon geraakt van altijd alles te schrijven zoals je het hoort: communicatie met 1 m, illustratie met 1 l, en op tijd en stond een krullewietje op de n.
Ik weet nu al dat ik in 2007 niet zal moeten meedoen aan het Groot Dictee wil ik me niet bezondigen aan de grofste en flagrantste spellingsfouten sinds 29 oktober 1984.
Een spellingscontroleur à la Jonas Truwant zal het worden, als prima investering voor mijn thesis.

[Gelukkige verjaardag trouwens!!]

Zopas twijfelde ik hier nog of "frequentie" met een c of een q geschreven wordt! (naar het Spaanse frecuencia)
Alleen die accenten, die zal ik niet missen, oh nee.

Don't push me cause I'm close to the edge...

Vale. Een korte update op aanvraag van la mama.
Geen grote literatuur of wereldschokkende verhalen, wel leuke uren en dagen tijdens een 5daags weekend.

Spontaan fietstochtje met Kate en Alison langs de kust (over riviermondingen vol ratten en stukken autosnelweg- de Spaanse kustlijn is dan ook ietske groter dan de Belgische, ocharm).
Volgend gesprek vindt plaats:
Duif: "Rooo! Rooo!"
Claire: "Rooo! Roo!"
Alison: "Haha, I didn't know there were owls on the beach, in the broad daylight?!"
Claire: "Ummm I think that's a pigeon..."

--> Het ene moment fietst ge op de dijk, het volgende komt ge dit tegen. And oh, how I adore my bike!! (Ernesto voor de vrienden)



-John op zijn queeste naar "what will you miss about Valencia" (een videocompilatie van Valencia 2006-'07 is daar in de maak): "What will you miss about Valencia?" (jah, die hadden jullie niet verwacht hé!)

Zowat iedereen vergeet bij het antwoorden daarop de overheerlijke Serranoham-kaas-tomaatbroodjes van de bodega op de hoek, ook al staat Dan hier zowat elke dag met een halve meter van dat lekkers aan onze deur. Om deze onrechtvaardigheid recht te zetten hier een foto (met superguay zilveren kevertje!) van la Selecta (of "el jamón y queso" in het Erasmusjargon)


En waar zouden ze die Serranoham anders halen dan....van bij de Serranotorens?? He? He?

Ik op mijn Ernesto voor de Serranotorens dus.







Patatas bravas in 't stad. En zeg nu niet dat we ons niet aanpassen hé.




Mijn lovely ethic Australian (or so he likes to be called) heeft mysterieuzerwijs een oogontsteking opgedaan (beter dan een SOA, ahja).
Dubieuze types spreken hem aan in de hoop op een tripje of twee en onze badkamer wordt gegijzeld door een arsenaal aan oogdrupkes. Omdat onze vampiro van dienst momenteel niet tegen het zonlicht kan, doen Kates gigantische zonnebrillen hun formaat alle eer aan.
En wie zijn wij om dan tijdens het ontbijt niet te doen alsof we -Kate Moss en Pete Doherty achterna (maar dan zonder de snuffies)- onszelf übercool vinden (wat we stiekem ook doen,heh). We hebben er een geheim teken bij verzonnen en al! Te lo digo, die kerel brengt het beste in mij naar boven.

En ook nog (maar zonder beeldmateriaal): 1meipicnic in het park, 29aprilBBQ met veel undercooked saucissen op Ryans dak, geniale stand-up comedy, veel te veel films met pinguïns, howja en ik zou het bijna vergeten: op de Spaanse nationale TV verschijnen, jawohl!
Alison, Kate en ik lagen ons met onszelve te moeien toen plots een cameraploeg in ons midden verscheen, om op Alison te gaan zitten (die haar bikinitopje losgemaakt had tegen witte streepjes en dus de grootste moeite had met het voorkomen van een zoveelste Nipplegate) en met Kates fiets rond te crossen.

As seen on TV hé mannen.

Claire krijgt bezoek: deel 9;

Frank Van Steenkiste! Ofterwel: buren op visite, deel 2.
En een fijn weekendje it was. Op de anderhalve dag dat hij in het zonnige Valencia verbleef heeft hij zowat alle dingen gezien die de moeite waard zijn én een kotfeestje (dat uitliep richting America's Cup Port) en flamenco times 100 in de Turia meegemaakt. En tapas! Veel tapas.
Doordat ik na een bezoekje aan de Ciudad de Las Artes y Ciencias mijn sleutels bleek vergeten te zijn, en we daardoor Eddie van zijn rugbytraining in de andere kant van de stad moesten halen heeft mijn lief buurtje ei zo na zijn vliegtuig gemist, de check-in balie was al gesloten enal! Ja na de twintigste vliegreis wordt ge zo wel wat lakser...







Vrijdagnamiddag (en -nacht) ons gewenteld in de sfeer van miljoenenjachten en nouveaux riches met zeilboten in de haven van de America's Cup, die in volle gang is sinds de paasvakantie. Op een teakhouten terras en met zicht op de haven vaneen koffietje van enkele luttele (4!) eurootjes genipt en daarna het strand afgeschuimd en pootjegebaad...
Eddie had ook twee vrienden over de vloer, enfin één uit Australië, die met zijn Nederlandse verloofde Sanne in Barcelona woont. Een gezellige drukte in ons appartementje dus, en de eerste zalige ochtenden op ons zonovergoten balkonnetje (tot 13u) zijn een feit! Met een paar aardbeien en watermeloenen van de markt is dat wel zo relaxed hé.
Eén ding voor alle vorige bezoekers: het is echt véél plezanter als ge met een fiets de stad kunt doorkruisen! Maar aangezien ik mijn blauwe hengst nog maar sinds begin april in mijn bezit heb is Frank de eerste en waarschijnlijk enige bezoeker die de geneugten van door de Turia pedalleren -en stoppen voor een radslagje of twee- heeft gekend. Alas!


(tenzij iemand nog wil afkomen? altijd welkom hé mensen!)

Snoovie!!

Voor jullie misschien oud nieuws, maar eindelijk is ie er dan: de redelijk magistrale Snoovie (snow+movie, ha! haha!) die Jelle inééngestoken heeft op basis van de filmpjes uit Vallnord. Ahhh, the memories!!

De spannende uren van Claire in Zaventem

For those wondering: ik heb inderdaad het lot ietsje teveel getart met mijn smart remarks à la "vrijdag de 13e neem ik mijn vliegtuig, ooh!" en ook wel "ik heb gelijk nog nooit vertraging gehad met de vlieger...". Nu, maaltijdcheques hebben niet onmiddelijk te maken met de wet van Murphy maar goed, ik zat er toch maar tussen.
De hele dag mocht geen vliegtuig landen of opstijgen uit Zaventem, dus zaten ik en duizenden andere mensen -waaronder Olivier Rochus en de immer sympathieke Helmut Lotti- als gijzelaars in de luchthaven. Moesten ze dat nu direct zeggen, maar 't is eerst een goeie 5uur van "jamaar, binnen een uur vertrekken we écht!!" 'k Heb heel de luchthavenkiosk aan roddelboekskes gelezen denk ik.
En intussen de zon buiten maar records breken.

Intussen zijn ze dan wel nog ne micro onder mijn neus komen steken (ongetwijfeld onwille van mijn onweerstaanbare uitstraling) waardoor ik alle uren te horen was op het Radio 1-nieuws, met de nodige telefoontjes van oma's en verwanten als gevolg.
Uiteindelijk werd mijn vlucht dan gecancelled, kon ik mijn bagage weer gaan oppikken en thuis genieten van een extra dagje in de zon (en de buren de stuipen op het lijf jagen met mijn spookverschijning).
Een Russisch manspersoon stond intussen aan de arrivals vergeefs te wachten op zijn kompaan (met zo'n cool kartonnen naambordje) en voor die mens was er natuurlijk niets aan de hand, hij zag immers constant mensen buitenkomen met hun bagage (wij oa, om er dus weer mee naar huis te sporen). In het Frans en Engels proberen uitleggen en met -al zeg ik het zelf- sprekende mimebewegingen dat er sinds 6u 's ochtends geen vliegtuig meer geland was, maar niets aan te doen: "oonlie roeshiesh!!!" Die mens staat daar verzeker nog.

Enfin, voor mij dus niet zo erg, wél voor de mensen in Zaventem die vandaag op een begrafenis aanwezig moesten zijn...en dat allemaal voor een paar maaltijdcheques.

Voor ik het vergeet

vanaf morgen ben ik beschikbaar voor signeer- en fotosessies in Zwijnaarde, Gent, en dit tot vrijdag de 13de. Gelieve uw zwarte katten en dergelijke thuis te laten.

Ook oproep: partner gevraagd om twee dagen per week te gaan zwemmen (GUSB). Mag ook elke keer andere partner zijn (polygaam, jawel). Voor afspraak bel 0473 79 44 95. En vergeet uw zwemvliezen niet.

Claire en de groenten

Ohoo...advocado is lekker joeng! En zeggen dat ik vroeger altijd zat te gruwelen als mama haar halve advocado met peper zat op te lepelen... Maar courgetten, mama...dat zal nóóit lukken!

Ipod

Neenee, uw Ipod hebt ge niet nodig in Valencia city! Vanochtend...(ok,ok, vanmiddag) gezwind naar de Mercado Central getrokken om een versie portie advocado's, aardbeitjes, aubergines, rozijnen enzomeer (voor onze "summer's coming" detox, u weet wel) Het geroezemoes op zo'n markt krijgt me telkens weer in een opperbeste stemming, vooral als de verrimpelde marktkramer na elke zin "cariño" zegt en er mij 100 gram gratis rozijntjes bijgeeft! ('t zullen dan wel overpriced rozijnen geweest zijn, denkt de pessimist in mij, maar alla, ge hebt toch 't gevoel dat ge zakes gedaan hebt hé)
Verbazingwekkend ook hoe goedkoop alles daar is in vergelijking met de supermarkt hierachter! Behalve walnoten. Amai mijn portemonneetje.

Maar, de Ipod dus! Na de marktgeluiden werden mij gehoorbeentjes beroerd door een bende kleurrijke Spanjaarden die op het terras van Café Lisboa (all time favourite in't centrum) flamencodeuntjes ten beste aan 't geven waren. Aan een ander tafeltje begint dan een kerel met John Lennonbrilletjes met zijn patatas bravasvorkje het ritme mee te tikken, en een koppel staat op en begint zowaar flamenco te dansen! Ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar ik vind dat dus ontzettend plezant.
"Zomer!" roept mijn lichaam. Muziek! Zuiderse sfeer! Ik die aan mijn thee slurp en cashewnoten van de markt eet!

Wie dan zijn Ipod bovenhaalt is zot. Zot zeg ik u! (ook al staat daarop de nieuwe CD van Absynthe Minded die fantastisch is en waarvoor mijn eeuwige dank aan Dieter en Nani!)

Correctie: die man heeft natuurlijk maar één John Lennonbrilletje op! Haha, imagine. (Imagine! get it? Oh how I am funny)

Hallo micro?

Als ik nu nekeer nie rap ne mail van iemand ga krijgen vertel ik ook niets meer ze! grom zeg.

Nit de Crèma

Dit is de falla die wegisteren, op de Nit de Crèma, zagen verbranden . Het is een alegorie op de Franse Revolutie, en rond het centrale paard stonden een tiental kleinere "ninots" zoals dit BBQtafereeltje en voyeurs met erecties zoals jullie op mijn fotospace kunnen bewonderen. Onvoorstelbaar hoe sommige van die fallas serieuze sexuele connotaties hebben! Deze falla hadden we zien opbouwen een paar dagen geleden en met zijn 15 meter dachten we dat de verbranding wel een schoon schouwspel zou zijn. Allemaal handgeschilderd en met wat een oog voor detail! Echt prachtig.
We hadden ons ruim op voorhand opgesteld want ook al zijn er over de hele stad verspreid meer dan 200 fallas, het is wel het hoogtepunt van 5 dagen feesten en ge kunt er dus letterlijk over de koppen lopen. Naast mij stond bijvoorbeeld een Vlaams koppel uit Antwerpen die speciaal voor de fallas naar Valencia gekomen waren.

Na wat vertraging (de brandweer moest het publiek constant van plaats doen veranderen omdat de wind draaide en aangezien de mensen op zo'n 5 meter van de falla staan zou dat anders nog eens gevaarlijk kunnen worden) mocht de plaatselijke fallera eindelijk de lont aansteken op zowat 1 meter van ons poezelig neusje!


Na een ferm vuurwerk schiet da spel dan in brand en moet het door stoere brandweermannen in toom gehouden worden:


De mensen die in die witte huizen wonen gaan ook hun ruiten mogen kuisen hebben. Ik vraag me ook af of dat in België toegelaten zou worden, zo'n bonfires in't midden van een kruispunt, op 5 meter van het publiek en misschien 10 meter van de huizen! Het werd dan ook geweldig heet, we hebben ons letterlijk tegen de muren moeten persen van de hitte, echt indrukwekkend. John heeft enkele prachtige foto's van de brandende falla, die post ik binnenkort dan eens!

Nog wat sfeerbeeldjes: hier, hier en hier.

Guide to the Valencia Fallas

8.00/ Je ligt met wat chance reeds twee uur te recupereren van een nachtje uit. Een vrolijke fanfare annex stoet besluit dat het wel grappig zou zijn om de buurt wakker te maken met cimbalen en
getrompetter.(dit gebeurt in elke wijk en heet "despertà") De neiging om theepotten, lege flessen drank en bureaulampen hun richting uit te keilen bekruipt je, maar helaas, je lede lijf kan het nog niet aan.

14.00/ Weer met wat chance ben je uit bed geraakt en trek je naar de "mascletà" op Plaza de
Ayuntamiento. Je vertrekt al om 13u want zowat heel Spanje komt naar de señores pirotecnicos kijken. Als de metro afgesloten blijkt wegens zo vol als een ei waarin een siamees kuiken broedt, ga je te voet en raak je mits wat ellebogenwerk toch dichtbij de centrale falla.

Klokslag 14u wordt je,samen met ikweetniehoeveel anderen getrakteerd op een geknal van jewelste, vuurwerk dat vooral gericht is op het aanrichten van blijvende gehoorschade.

Na een kleine 3 minuten beginnen uw trommelvliezen al te trommelen dat het een lieve lust is. Een gigantische rookwolk verduistert de zon en wat overblijft is een slagveld, na de slag.

De rest van de dag passeer je met het bewonderen van de meer dan 200 fallas,het eten van churros en buñuelos,zich vergapen aan stoeten en schattig opgekleden kinnekes,en het lopen over koppen.

Tegen 19u zoek je je bed op wegens acuut slaapgebrek. Daar spendeer je de tijd tot het beginnen van de pre-drinks.

22.00/ Voorverwarmen op het kot van mensen uit alle uithoeken van de wereld. Nu is het ideale moment op je talenkennis uit te breiden en te "netwurken" (iets waar ondertekende nog moet
aan werken, het networken that is).

00.00/ Tijd om je met je compagnie naar een vooraf uitgekozen stekje te begeven vanwaar je de "castillo" (vuurwerk) zal bewonderen. Blijf plakken op één van de straatfeestjes die zich rond elke falla
ontspinnen. Smijt petardos in riolen, naar elkaars voeten en in bomen. Verbrand je linkerduim en beklaag je dat je toch die flamazine niet meegenomen hebt!
Probeer je tegen 00.30 langzamerhand los te trekken uit de innige omhelzing van de wildvreemde Zweed/Hongaar/Canadees en zet je tocht voort (probeer je over het verlies van je fles gin te zetten).

01.00/ Trotseer kranige Spaanse oudjes en stick to your spot. Gooi desnoods wat bommetjes in het publiek. Geniet van de 20minuten durende castillo en vergeet vooral de mooie stukjes te filmen voor het thuispubliek. (:s)

01.30/ Verlies elkaar een 5tal keer en laveer vervolgens van het ene naar het andere straatfeestje, alwaar de geur van warme chorizo en lauwe wodka-cola overheerst. Giechel om de very gay gogodancer diede organisatie van Av. Aragon ingehuurd heeft. Kijk naar het vuurwerk die nog de hele nacht op elke hoek van de straat de hemel verlicht en schrik om de 2 seconden op van een bom die op 2 meter van je nieuwe linkerschoen ontploft. Dans op de hele foute Spaanse pop- en dancemuziek en maak geestige foto's.
Zwaai ook naar de zure mevrouw die het gebeuren vanachter haar kanten gordijntje staat te begluren.

04.00/ Zing Spaanse drinkliedjes ("alcool, alcool(enz), hemos venido enborachados, el resultado nos da igual!") met een meute onbekenden en begeef je naar het dak van je bij vuurkeur 14verdiepen hoge gebouw, omdat de straatfeestjes er brui aan gegeven hebben. Probeer je flessen niet van het dak te laten vallen terwijl je bommetjes naar mensen in de straat mikt en zing met gitaar begeleide liedjes!
06.00/ Zoek je bed op zonder Siggi wakker te maken. Dit is de grootste uitdaging van de avond! Kuis eerst de wijn op die één of andere Marokkaan in je living heeft uitgestort. Je hebt nu ongeveer 2 uur voor die zotten van een falleras je weer uit je bed trompetteren. Slaapwel!

En dit maal 5.