November!

Ik krijg klachten over de frequentie van mijn schrijfsels dus hier gaan we nog eens! La cosa es, het is onvermijdelijk dat de frequentie van mijn nieuwe indrukken ook vermindert en ik wil niet dat ik een "en dit heb ik vandaag gedaan"-blog wordt.

Ennieweej!!
Vorig weekend met mijn koor op weekend geweest naar Alborache, een mooi dorpje omringd door heuvels en mooie Spaanse natuur. Helaas hebben we van dat moois (en van het prachtige weer!) niet echt kunnen genieten omdat we 8u per dag repeteerden! Ze menen het wel hoor, maar ik geniet er echt van, 'k wou dat ik een bandopnemertje had.
Ik ga jullie de verhalen besparen van de doop die wij nieuwelingskes ondergaan hebben, het feit dat we ons gezamenlijk zeer belachelijk gemaakt hebben (en Felic en ik nog meer, met ons halfslachtig Spaans zonder al teveel aandacht voor werkwoordstijden. En ik eigenlijk nóg meer:)) met antennes op ons hoofd, paella en dergelijke meer. Het koor hier wordt bevolkt door een veel jonger publiek dan in Gent en ik moet zeggen, het heeft ook wel iets,een totaal andere ambiance geeft dat. Zie ik daar enkele vrienden in spé???
Ik dacht eerlijk gezegd al dat ik mijn Magic Touch (ahum) kwijtgespeeld was. Ik zag mezelf als redelijk sociaal en zeker niet als een antipathiek geval dat geen vrienden kan maken, maar eerlijk gezegd begon ik er wat aan te twijfelen met die idiote verhalen op 't unief. Maar kijk, na twee weken in de orfeon heb ik al een boel vriendjes die weirde movienights met mij willen organiseren :-) Zo'n irritant kind zal ik dus ook wel niet zijn eeh,
Behalve dat ik geen namen kan onthouden (maar als ge "Carmen", "José" of "Juan" gokt zitte meestal wel goed).
(Foto's heb ik nog niet in mijn bezit, maar Anna heeft ze mij beloofd!)

Kleine bepeinzing tussendoor: Welk bedrijf maakt nu medicamenten onder de naam "Schering"? Elke normale mens denkt dan toch onmiddelijk "en inslag"? Drives me nuts, elke keer ik mijn badkamer binnenkom!

De week dáárvoor (het ís al lang geleden dat ik hier iets opgezet heb) zijn Hanne, Tom en mijn allerliefste broertje mij komen verblijden met hun gezelschap. Mijn bezoekers hebben altijd chance met het weer, dus zondag stranddag! Alexis en zijn hippe muts (2euro in de CHinese winkel, wat een prijsconcurrentie!) waren het hele weekend onafscheidelijk, dus stel u Alexis voor met blote bast en benen,en een wollen lamamuts op zijn kop.
Daar op het strand nog gelachen met een man met een midlifecrisis die een duik in het water wou nemen en daarvoor een half uur stretchoefeningen stond te doen. Alexis' pogingen tot het op band vastleggen van die gymnastiek werd echter niet in dank afgenomen. Verder hebben we een shopdagje ingelast (met Tom die drie bezoeken aan Pull&Bear nodig had op zijn keuze te maken :p), afspraakjes in de Starbucks, zoektocht naar de fameuze Drum&Bass platenwinkel,homecooked lasagne, socializen met de mensen in de jeugdherberg (dat deed echt raar om daar terug te zijn, die sfeer en die geur...), het obligatoire bezoek aan de Ciudad de las Artes y Ciencias...
Mijn laatste bezoekers dit semester, maar zeer welgekomen, 'k heb er echt van genoten om te kunnen babbelen over de mensen thuis en de soaplike situaties waarin iedereen telkens weer blijkt te verzeilen. (en ja, foto's ALTIJD vanop PLaca de la Virgen, ik maak een collectie aan, danku. Voor andere foto's check fotospace vanaf morgen ofzo)


Vorige woensdag hebben we deelgenomen aan de Pubquiz in de Irish Pub, die we natuurlijk met glans verloren hebben maar ik wou dat al lang eens doen! En gisteren hebben we een strandpicknick georganiseerd met Craig (US) INgird&Ingrid (Sp), 4 DUitsers en Benoit (Fr). Ik bedoel, het was geen bikiniweer maar meer dan een T-shirtje had ge ook niet nodig, zaaaaalig!Ik weet dat het ginder ook mooi weer is dus ik kan jullie ogen niet uitsteken maar geloof me vrij, ik gedij beter in een Mediterraan klimaat!
Tegen 19u was het hier dan een hectisch gedoe voor onze deur: Madrid-Valencia! Blijkbaar een big deal, want voor minder dan 60euro kon ge geen tickets bemachtigen, bovendien waren ze in een wip uitverkocht. Eddie heeft zich als schamele troost dan maar een "Hup Valencia" (maar niet echt) sjaal gekocht en een paar gasten meegesleurd naar (alweer) de Irish Pub (het is niet dat we wíllen, maar ze hebben er zoveel TV's!). Voor de tweede helft heb ik me ook laten verleiden maar mijn negatieve vibes hebben Valencia natuurlijk doen verliezen. Dan maar ene gaan drinken met Rob en Serol, ook een eeuwigheid geleden dat ik die gezien had!

We hebben vlakbij een goeie tapaszaak gevonden, die we "The tapasplace on the corner" noemen omdat we de officiële naam nergens kunnen vinden,dus volgende bezoekers hoeven niet meer tot aan PLaca de la Reina geleid worden! In combinatie met de Rocafull, een stemmig cafeetje op Placa Xuquer, zorgt dat hier geregeld voor aangename schoolavonden (met elke dag les om 8.30 of 9.30 moede nie bepaald nen disco gaan zoeken hé). Overigens moet ge hier nooit ver lopen, we wonen midden in de café (eerder danscafé)buurt. Deze week proberen we een James Bond avond te regelen, met als grans finale de nieue Casino Royale! Tot nu toe echter enkel in gedubde versie, dus we checken de affiche van Cine Babel en Cine Aragón elke dag!
(anders wordt het tot in de kerstvakantie zenne, komaan: "Yo soy Bond...James Bond...un Martini, mezclado, no agitado"...op wat slaat dat hé)

Laat het gras maar groeien

Aangezien ik tegenwoordig met Felic naar het koor ga, bleef
er nog één persoon over om eens goed mee te "bonden": Kate!
Ik ging woensdagnamiddag toevallig op een shoppingspree (in
mijn "We gaan naar Spanje! Zon! Zee! Strand!" enthousiasme
van augustus was ik een beetje vergeten van winterkleren
mee te brengen)en Kate ging enkele cadeautjes kopen voor de
mensen thuis. Uiteindelijk is van dat plan niet teveel in
huis gekomen en zijn we op het terras van Café Lisboa
(onder de olijfboom) beland waar we theetjes zitten
consumeren hebben. De tafel naast de onze werd bezet door
twee Leuvenaars die in Barcelona wonen, ik kon het
uiteraard niet laten van ze aan te spreken...ontluikend
patriottisme I say! Mijn sluw trucje bestond erin hen te
vragen wie in 2002 Roland Garros gewonnen heeft, want dat
was een vraag in het kruiswoordraadsel dat we aan het
proberen invullen waren. Ze moesten ons het antwoord
schuldig maar intussen had ik wel lekker De Morgen in mijn
bezit, die ze mij onbaatzuchtig als ze waren gaven.
Aangezien een Nederlands kruiswoordraadsel voor Kate nog
net iets te hoog gegrepen is hebben we ons dan maar op
Sudoku gestort. U hoort het goed, Sudoku, ik met mijn brein
waarvan het wiskundig en logisch gedeelte lichtelijk
geabimeerd is!
Who are you and what did you do to my real identity???

IK moet zeggen dat ik er nog niet eens te slecht in ben,
terwijl ik mij een namiddag met Wouter herinner: hij
probeerde mij de beginselen van het nobele spel dat Sudoku
heet bij te brengen, wat alleen bewees dat ik nog steeds
het miniemste beetje wiskundig inzicht mankeerde. Mijn
brein is zich aan het ontwikkelen jong!
Eddie en ik hebben die avond zowaar in bed Sudoku's zitten
ontcijferen, hilarisch gewoon hoe we radicaal komaf maken
met het stereotiepe beeld van de "partyyyy" Erasmusstudent
:o)

Kate en ik zijn vervolgend El Carmen gaan doorkruisen op
zoek naar een kapper waarover we gelezen hadden in een
boekje. Zeer tof ingerichte zaak, heel hip met
koekoeksklok, de muur behangen met een natuurlandschap,
poppetjes en kleurtjes, en drie wel Erg Weirde Kappers met
een hairdo die ik mijn ergste vijand nog niet zou
toewensen:
coupe grasmachien, peroxideblond met zwarte
luipaardvlekken!
Als ik één ding geleerd heb uit de Flair is het wel dat je
stante pede rechtsomkeert maakt als je kapper in spé een
kapsel heeft dat u absoluut niet aanstaat; maar waaghalzen
die we zijn bleven we met een stijgend adrenalinegehalte in
ons bloed in de rode zeteltjes zitten. Het beterde er niet
echt op toen we hun portfolio doorbladerden dat daar op een
tafeltje tentoongespreid lag: vogelverschikkers, felle
kleuren, god...en ik kan niet eens deftig uitleggen wat ik
wil in het Spaans! Toen Kate echter zonder al teveel happen
uit haar haar de kapperstoel verliet waagde ik het er ook
maar op en eigenlijk is het exact hetzelfde als altijd als
ik naar de kapper ga :o) alleen heeft het mij maar 20euro
gekost!


Geen foto's dit keer, ik neem da nie mee naar de kapper hé.
Kijk maar nog eens naar de foto's van mijn verjaardag ofzo
:o)

Palindrome Birthday

Ahja, 22...
Aangezien zowat iedereen het al weet wordt dit een kort bericht (I'll try): aangezien Tjeu hier met de auto was hebben we de gelegenheid gegrepen en zijn we naar Alicante gereden (op 2u rijden van hier, ipv 1 zoals we dachten) Omdat we luie kiekies zijn waren we daar pas rond 15u maar 't is toch een zalige dag geworden, wat wilt ge, als het 30 graden is op uw verjaardag en ge in Alicante tussen de toeristen rondloopt! 'k Had echt een zwaar "het is vakantie en we gaan op een road trip!!" gevoel, fantastich, zeker toen we onze voetjes verwenden door in de zee te gaan rondlopen (Eddie heeft zich aan een echte duik gewaagd,maar ik had mijn bikini ergens ver weg gestopt en was te lui om mij om te kleden), op de golfbreker lopen onnozel doen (zie fotos op space)en goe gebabbeld en veel gelachen! Tjeu wou persé paella eten 's middags en negeerde vakkundig de subtiele elleboogstoten die hij van Eddie kreeg (zo vernam ik later). Kate zou immers 's avonds een verrassingsverjaardagspaella klaarmaken! Vandaar dus dat we die dag twee keer paella gegeten hebben, maar boy was it good! (behalve de bediening, zo nen boer!)


Het Castillo de Santa Barbara bezocht, heel oud fort. Prachtig zicht van daarboven, zeker met de ondergaande zon die de stad in een prachtig licht liet baden, de glinsterende zee, de bommen-en-granaten omgeving, de wapperende Spaanse vlag in contrast met een roze-paarse hemel... Dit alles in een temperatuur van nog steeds om en bij de 25 graden! Toch wel mijn heetste verjaardag ooit, om beter te doen ga ik volgend jaar op bezoek moeten gaan in Australië ben ik bang.

Na het uiterst gezellige diner dan nog naar de Rocky Horror Picture show gekeken, maar naar mijn gevoel moet ge toch al serieus zat zijn om u daarmee te amuseren, wat een weirde film! Kate ging er echter volledig in op en stond in de living mee te zingen en dansen met de liedjes (maar dat telt niet, das een Britse en Britten zijn chronisch zat). Om het eens met clichés te zeggen.
Ik was trouwens de vrijdag al zat genoeg geweest. Om de omas en opas onder jullie gerust te stellen: ik ben braaf geweest hoor, alleen heb ik mij op mijn 22e verjaardagsfeestje (
iedereen verkleed! gigantisch grappig!) net iets te enthousiast op de martini, kriek en wodka-limon gestort, waardoor ik dringen een bezoekje aan het kleinste kamertje kon gebruiken. Het bewuste kamertje bleek echter bezet dus ging ik mij efkes op Eddies bed leggen, waar ik een kleine twee uur later weer wakkerwerd. Op de vraag waarom ze mij niet wakkergemaakt hadden zeiden ze dat ze geprobeerd hadden maar dat ik zei dat ze mij moesten laten slapen :p Slaapkop dat ik ben hé! Gelukkig was ik niet te laat om de performance van ons bovenbuur te zien die vriend en gitaar had meegebracht en een super privé-optredentje ten beste hebben gegeven. 't Deed mij wat denken aan de 18e verjaardag van Géraldine, zo gezellig en goeie muziek! Die mannen kunnen echt goed zingen.


Na Tjeu heb ik mijn ouders 3 dagen over de vloer gehad, veel te kort natuurlijk maar 't heeft me echt deugd gedaan!!!
We krijgen hier gene rust want nu kampeert Felic' lief hier een week (Darren uit Schotland, wel een internationaal kot hier moet ik zeggen hoor), en zaterdag komen mijn lief broertje, Hanne en Tom al!!! (woohoo!)

Verder moet niemand panikeren als ze in de Avinguda D'Aragon belanden als ze mij komen bezoeken, this is Valencia baby, en alles dus in twee talen! Raak daar maar eens wijs uit hé, ze beginnen dan tegen u te ratelen in 't Valenciaans en ik maar peinzen dat ik mijn Spaans acuut en ter plekke ben kwijtgespeeld!
Ook leuk: alle meisjes onder de 18 lopen hier met een schattig uniformpje rond: Schotse geruite rok, hoog opgetrokken sokken in lakschoenen, hemdje en schoolpull. Die zien er dus allemaal oftewel 14 uit, oftewel behoorlijk foute imitaties van Britney Spears in haar 1e hit. Ik denk dat er een regeringscrisis zou ontstaan moest pak Verhofstadt het in zijn hoofd krijgen zo'n uniform op te leggen! Wilde hordes 17-jarigen die de ministeriële kabinette bestormen!!!
Enfin, ik heb mijn best gedaan er een foto van te trekken maar omdat ze mij algauw begonnen bezien als een lesbische stalkster heb ik mijn pogingen na een tijdje gestaakt. Hopelijk binnenkort op uw lievelingsblog ;o)

Jamie Cullum

Jamie Cullum! ‘t Is dan misschien een aapachtig dwergje met ADHD (of aan de speed, zijn we niet echt uit), maar MAN wat een entertainer! Inderdaad, vandeweek pas kwam ik erachter dat één van mijn favoriete artiesten Valencia aandeed!
Zijn optreden viel echter samen met de eerste repetitie van mijn koor in spé, inclusief etentje achteraf. Omdat dat echt veel voor mij betekent had ik dus afgezien van mijn avondje Jamiejazz. Die mensen van het koor belden mij echter maar niet, terwijl ze Felic vorige week woensdag al hadden laten weten dat er erbij was. Ook op mails (ik geef toe, misschien niet in het vlotte Spaans dat ze gewend zijn, but I try!) werd niet geantwoord dus was ik eigenlijk wel wat pissig en besloot ik mezelf vrijdagavond toch op een ticket te trakteren. Zaterdagavond echter kon Felic me overtuigen toch mee te gaan en zelf eens te gaan vragen waarom ze in godsnaam niet eens zo beleefd konden zijn mij te melden dat ik niet geaccepteerd was, dus ikke mee, door de regen, naar het repetitielokaal in de unief op 6min van ons kot. Ik dat dus gaan vragen aan Vicente en die dacht nog lollig te zijn door doodleuk te zeggen dat ik niet goed genoeg was, waarna hij in lachen uitbarstte “Cler! (want zo zeggen ze dat) Tuuuuurlijk zijt ge erbij! Zo’n goeie auditie!”. Ik stond echt met mijn bakkes vol tanden, maar gelukkig!!! Ge kunt het u niet voorstellen! De dag ervoor was ik met Eddie naar Copying Beethoven gaan zien (in cinemas near you) en besefte ik nogmaals hoezeer ik mijn muziek mistegede. Dus bij deze :D Wat was er gebeurd, ze waren mijn nummer kwijtgeraakt, waren naar mijn kot gekomen maar hadden de verkeerde trap genomen, en op nummer 4 daar gezegd dat ze tegen Claire moesten zeggen dat ik geaccepteerd was. Die mensen wisten natuurlijk van toeten noch blazen en ik bijgevolg ook. En dit is het verhaal van de slechte administratie van het Orfeon Universitario de Valencia. Ze maken wel nogal een fuss over hoe belangrijk dit koor wel is, en dat ze vorig jaar in China gaan zingen zijn enzo, maareuh kheb toch niet de indruk dat het aan het GMK kan tippen hoor.
Wel kunt ge hier voor de belachelijkste dingen studiepunten krijgen: omdat ge vb in het koor zit, omdat ge een Spaanse cursus volgt als buitenlander, omdat ge naar een seminarie gaat,... Jammer genoeg vinden ze dat in België ook belachelijk en telt dat voor ons niet, anders was mijn broodje hier wel gebakken!

Bon, Jamie Cullum dus. Ik ben daar in de helft van die repetitie (we repeteren trouwens 5u per week, verspreid over twee avonden) weggelopen, serieus tegen de zin van de dirigent maar hey, als zij mij niet deftig kunnen laten weten dat ik erbij ben kan ik mijn avond ook niet vrijhouden hé. Achteraf gezien had ik gerust tot het einde kunnen blijven want ik zou de Spanjaarden nu toch al beter moeten kennen, ipv om 20u kregen we Jamie natuurlijk pas om 22.30 te zien, wat daarom niet minder woohoo was! Dan, Alison en haar vriend Ed waren er ook dus ik had mijn compagnie, en het optreden was zonder meer fantastisch! Wat een energie, wat een charisma, wat een stem!! Die mag ook eens op mijn verjaardag komen zingen zenne! Live nog 5 keer beter dan op CD, ik ging er echt volledig in op, en die kerel maar op en van zijn piano springen! Dan smijt die daar plots “don’t you wish your boyfriend was short like me” tussen , haha, ‘t is inderdaad een dwergje.
Voor de female christman elf gone bad daarna (“VaneXXa”. Brrrrr.) hebben we gepast.
By the way, dit was allemaal op Heineken Greenspace, een festival dat een week duurt. Donderdag zijn we daar trouwens gratis naar MonoYaMono gaan kijken, de band van onze bovenbuur, sterk!!!