dinsdag, mei 15, 2007

Kamikaze

Even melden dus dat je best je testament opstelt voor je je met je gammel (en overigens zopas goud gespoten) fietsje aan een fietstochtje door Valencia waagt. Niet enkel in het centrum, maar letterlijk overal kijk je om de 5 seconden de dood in de ogen.
Het is niet alleen dat de straten erbij liggen alsof er net een aardbeving met een niet onaardig Richtergehalte heeft plaatsgevonden, maar ook de volstrekte onwilligheid van de modale Spanjaard om ook maar en centimeter af te wijken van zijn geplande route (ook al zien ze je van twee pleinen verder afkomen). Nee, liever steken ze nog hun arm of tas een beetje uit zodat ze lekker naar je kunnen schreeuwen als je logischerwijs wat tegen dit onverwachte uitsteeksel aanwrijft.
Auto's dragen ook hun steentje bij aan de Award voor meest Fietsonvriendelijke Stad die ik hierbij aan Valencia City toeken, door door straatjes te rijden waar amper een uitgemergeld Ethiopiërtje zou doorkunnen, op zebra- en fietspaden te parkeren zonder enig gewetensbezwaar en je te pas en te onpas de (haha) pas af te snijden.

Qua trottoiraanleg kan ik ook nog een boompje opzetten. Aan de ene kant van het kruispunt loopt dit mooi over in de weg, aan de overkant moet je je fiets over een 15cm hoge rand hijsen. Wat later IS er gewoon geen voetpad meer (fietspaden zijn er niet, op enkele grote straten na, en dan eindigen ze nog tegen een muur), of wordt het bevolkt door agressieve, kris-kras door elkaar lopende abuelas met boodschappentassen op wieltjes. Die getormenteerde blik die je dan krijgt als je hen op een halve meter passeert! Precies of je hebt ze net vanop een opgefokte scooter van hun handtas beroofd.

(Ok, het is misschien niet helemaal koosjer van op het trottoir te rijden, maar ik raad niemand aan het op de weg te proberen. You wouldn't last 5 minutes!)

Bovendien waan ik me telkenmale de enige fietser in de stad: af en toe kom je een fietsende student tegen of een verdwaalde en onwetende toerist die tussen de toeterende auto's laveert, maar een mama met kleutertje achterop of zakenman in kostuum zal je hier NOOIT pedalerend zien voorbijkomen. De auto is koning. Maar écht.

(PS: mama, ik ben overigens écht wel voorzichtig hoor!)

(On a lighter note: donderdag voor het eerst Japanees gegeten. Op de foto vlnr: 2 Turken,Amerikaan, Belg, Australiër, Britse, Canadees, Fransman, Columbiaan, Duitser, Brit, Spaanse, Welshman (in't Nederlands?), Britse, en Fransman! I hartje Erasmus :o)

2 opmerkingen:

sollie zei

Hoi Claire, ja, ik gebruik dubbelzijdig kleefband, maar alleen bij dit boekje. Als ik foto's opkleef, gebruik ik fotolijm. Voor zwaardere dingen gebruik ik dubbelzijdig kleefband. 'k Heb nog nooit dit prittrollers geprobeerd dus ik kan niet vergelijken. groetjes Isolde

Unknown zei

Hoi,
Weet je wat het probleem is met die Spanjaarden? Ze zijn vééél te macho om als zakenman of zichzelf respecterende burger op een fiets gezien te worden. Leer ze maar wat manieren en wat Kyoto inhoudt daar in Valencia! En ja, je hebt gelijk om het voetpad te verkiezen boven een zekere aanrijding.
Kusjes van je Mamie