La vida loca en Valencia

Ummm…where were we?

Ok, laten we beginnen met hetgeen ik mij het best kan herinneren (hoewel sommige passages ietwat wazig zijn): het tweede Erasmusfeestje gisteren! (er zijn er waarschijnlijk al meer dan 2 geweest, maar goed, MIJN tweede Erasmusfeestje dus!) We waren uitgenodigd op het appartement van enkele van Kates vrienden uit Engeland, die toen al –om het met een understatement van formaat te zeggen- ietsje te diep in het glas gekeken hadden. Stel je het clichébeeld voor van een ladderzat Brits meisje en there you have it, een heel appartement vol. Om van de gasten nog maar te zwijgen. Bon.
Enkele lallende (en spekelende, iew!) Britten, een wodka-cola en een abominabele impressie van een Shakiraclip door Jenny en Alison later konden we vertrekken naar de hip and happening club waar het te doen was zo’n 20 minuutjes verderop. Heel vreemd, ge komt daar om 1u toe en daar is nog geen kat, hoe wordt ik verondersteld dat vol te houden?? Het is al bij al een hele fijne avond (nacht) geworden, met veel mensen gepraat en gedanst, niets gedronken omdat het bier hier zo mogelijk nog vorter is dan in België, ze geen Kriek hebben en iets anders €7 kost!
Tijdens het avondmaal voordien (“bangers and mash”, ofte puree mee sausissen, mijn vocabularium breidt elke dag weer uit!) kregen we weer enkele sappige verhalen te horen van Kate, die is echt hilarisch, tongue-in-cheek humor ten top! Ook hadden we enkele melige openingszinnen opgezocht en vertaald naar het Spaans, waarvan we sommige ter plaatse dan ook uitgetest hebben op nietsvermoedende Polen en Turken, ik bespaar jullie de details!


Even kijken, what else. Oh ja, woensdagavond was het hier Champion’s League voor de deur, Valencia CF tegen AS Roma, voooolk! Maar wat een sfeer! We zijn ons op de grond bij een groot scherm gaan zetten op een geïmproviseerd terrasje aan een kebabzaak en hebben van daar de match gevolgd. Wel een beetje surreëel, ge ziet alles op TV maar ge hoort het gejuich en boegeroep van de supporters achter u in het stadion(zie foto).
Jelle is de laatste 10 minuten binnengeraakt in het stadion zelf dus missie van volgende keer: de match live volgen!! (wie moet ik daarvoor omkopen slash verleiden, hm?)
Om de overwinning van Valencia (hoezee!) te vieren zijn we dan op een gezellig pleintje Belgisch bier gaan degusteren, ik heb zowaar een Grimbergen gedronken! Ik zou beter wachten met het beginnen drinken van Belgisch bier tot ik terug op Belgische bodem verblijf (22dec tot 7jan ben ik trouwens thuis in Zwijnaarde hé) want hier kost u dat stukken van mensen. Eddie heeft intussen een bescheiden verzameling bierflesjes op zijn kamer staan, hij kijkt er al naar uit de Trollenkelder eens met een bezoekje te vereren :o)

Ik vind hier op straat telkens leuke dingen voor op mijn kamer, het lijkt wel of het alle dagen groot vuil is: eerst een stoel, dan een kastdeur met spiegels en vandaag een houten hoofdstuk voor mijn bed met heerlijk barokke bloemetjes! De gevonden objecten ondergaan één voor één een verfbeurt op het dak (ik krijg mijn handen intussen niet meer proper) en dan een ereplaatsje in mijn kamer. Ge moet toch iets doen als ge uw muren niet moogt verven!!

Ivm unief is het deze week gigantisch druk geweest, ik overdrijf niet dat ik van maandag tot woensdag elke dag op het unief zat van 8.30 tot 21u ’s avonds wegens grote springuren maar net niet groot genoeg om naar huis terug te keren, als ge bedenkt dat een enkele reis unief-kot me 40 minuten kost. Gelukkig hebben Jelle en ik nu wat aan ons lesrooster gesjoemeld en komt het hopelijk wel in orde. We hebben natuurlijk een hoop administratieve rompslomp in orde te brengen en ook dat brengt wat stress met zich mee maar de mensen op zich zijn hier zeer vriendelijk voor ons, de onwetende Erasmusstudentjes! De proffen leggen alles met plezier nog eens apart aan ons uit, desnoods met wat Spanglish ertussen , de studenten spreken ons spontaan aan en leggen uit wat we precies verondersteld worden te doen, enfin, zeer gemoedelijk vind ik. Als ik thuis iets aan een prof moet vragen na de les duurt het 10 minuten voor ik mijn moed bijeengeraapt heb, hier stappen we er gewoon op af in ons gebrekkig Spaans en krijgen we fantastische reacties! Wel al veel taakjes, wat ik niet gewend ben. Leuke taken echter: voor acteursregie hebben we een personage moeten uitvinden, uitdiepen en van een achtergrond en geschiedenis voorzien, iemand anders moet ons personage nu naar voor brengen en wij moeten die dan regisseren :o) Probeer dat maar eens in een taal die je niet volledig beheerst! Voor comunicacion audiovisual hebben we al met echte studiocamera’s mogen prutsen, compleet en al met zo ne Samson op de microfoon en ne monitor, we gaan daar filmjes mee maken en spotjes enzo…Me gusta mucho, buiten het feit dat ge hier echt niet op uw luie kont kunt zitten tot 20 december en dan beginnen blokken, zoals ik in Gent weleens placht te doen.
Voor een ander vak leren we Flash (spreek uit op z’n Spaans: “Flaas”) en voor nog een ander (Creatividad) hebben we net een origineel curriculum in mekaar moeten steken (t mijn is in de vorm van een partituur). Het lijkt soms een warp in time naar de kleuterklas met al dat geknutsel (thuis weliswaar, in de les is’t theorie) but boy do I love it! Wel grappig overigens als een prof het heeft over “Milboernee” of over “Spieterman” ipv Melbourne en Spiderman.

Some other newsflashes: - Jelle en ik zijn net terug van het dak voor zijn geheim project waar jullie wel nog zullen over horen, en vanavond maakt Kate paella.
- The Village is een fantastische film, Kate vond hem the worst movie she’d seen in years, there’s no accounting for tastes is there;
- Kate en Eddie zitten allebei in een voetbalteam, zijn al gekwetst (respectievelijk teennagel en lies) en hebben moeite met stappen. Ik ga mij een kaart aanschaffen voor het zwembad, veel veiliger.
- Cédric heeft een mooie nieuwe pull en Alexis nieuwe schoenen. Hoe ik dat weet? Skype baby, mét webcam! www.skype.com!
- Kate en Eddie zitten allebei in een voetbalteam, zijn al gekwetst (respectievelijk teennagel en lies) en hebben moeite met stappen. Ik ga mij een kaart aanschaffen voor het zwembad, veel veiliger.
- Gaan shoppen om 20u is grappig! Hoe doods de straten er bijliggen tot 17u, hoe lawaaierig en levendig gaat het eraan toe na dat tijdstip.
- Ik krijg een indigestie van te eten om 22u ’s avonds.
- Bedankt voor de foto's van Miekes trouw, Brackeweekendje en koten allerhande, I want more!

That’s all for now!

Geen Standaard online meer voor mij!

Ziet da nekeer, ons gloednieuw douchegordijn! Ge zijt nen communicatiewetenschapper of ge zijt het niet hé! En behalve dat ze omgekeerd én in spiegelschrift hangen zijn de artikels zeer verrijkend!

Gisteren in de videotheek: 3 films voor €3! Kan Claire dat aan haar neus laten voorbijgaan? Neehee! Charlie & the Chocolate Factory, Motorcycle Diaries en The Village it was! Enkel de eerste nog maar gezien echter, we kunnen de instellingen bij de andere twee niet direct vinden en The Village gedubd in 't Spaans lijkt me weliswaar een geestige ervaring, maar niet één die ik de komende weken wil meemaken.


Dit gezegd zijnde, Eddie is vanaf nu door Jelle herdoopt tot Oddie. En inderdaad, als Jelle wegens het niet capabel zijn van niet-Belgen tot het deftig uitspreken van zijn naam nu als "Yellow" door het leven gaat, dan is "Oddie" genoemd worden maar een gepaste straf. We hebben er even aan gedacht ook als "Kote" en "Clore" door het leven te gaan, maar we beslisten dat onze gewone namen nog niet zo slecht waren,
(We zeveren hier echt wat af zenne) waarna we ons met onze sangria én in pyjama in de zetel nestelden voor een avondje Charlie & The Chocolate Factory!

Van chocolade gesproken, Pol is hier gisterenmiddag toegekomen en het doosje pralines dat als verstekeling in zijn koffer zat geniet hier veel bijval! Ik ga niet zeggen dat de chocolade hier niet te vreten is (dat zou heiligschennis zijn)maar de chocolade is hier niet te vreten.
En wil iemand mij volgende keer aub een flesje Kriek meebrengen?

Inhaalmanoeuvre

We zijn zondag –buiten mijn verwachtingen om- dan toch nog op de rommelmarkt geraakt, die veel minder spectaculair was dan vorige week dus ziet allemaal dat ge de goeie week komt! Buiten mijn verwachtigen om, jawel, we zijn pas om 11.30 uit ons bed gerold (en het zou nog later geweest zijn als de buren niet besloten hadden hun muur te lijf te gaan met een sloophamer! Op een zondagochtend! Geen respect voor tradities die Spanjaarden)
Dat late opstaan had –naast het feit dat ik gewoon one lazy ass ben- een goede reden: ons eerste Erasmusfeestje de avond voordien! Hoewel ik geen zin had om te gaan (maar zou ik mezelf nog zijn als ik wél zin had om uit te gaan?) was het heel gezellig, misschien dat die wodka-cola er wel voor iets tussenzat (ééntje maar mama, ik zweer het, ge wordt hier langs alle kanten getrakteerd dus twas gratis ook!) We gaan met de taxi naar onze feestjes want een fiets hebben we nog niet, de metro rijdt maar tot 22u en te voet is het een beetje ver. Ik associeer taxi’s nog steeds met rijke zakenmannen en kan het dus maar niet gewend worden, maar makkelijk is het wel! Er speelde een bandje dus dat was ook ok, zeker als er saxofonisten bijzijn natuurlijk. En ge kunt nu allemaal zeggen wat ge wilt maar volgens mij trek ik het aan, want binnen de kortste keren was ik omsingeld door de Erasmusgayscene, wat mij op zich niet deert maar toen ze een discussie aangingen over wie de knapste gitarist was ben ik toch een beetje de andere kant uitgedanst. :o)

Zondag was absoluut fantastisch. Eddie zat toen in Barcelona, Anthony lag aan het strand maar dat leek me net iets te kip-aant-spit-achtig met 36° (hoewel ik een frisse duik niet zou afslaan, de fontein lonkte).
Ik lag lekker te lezen in de Turia als Jelle mij vanuit het internetcafé compleet euforisch en over zijn woorden struikelend opbelt: “Block is 3e geworden bij de One Minute Awards!!!” (of wat was het). Ge zou voor minder euforisch zijn als Guy Mortier, Fien Troch en compagnie uw filmje als derde beste uitkiezen! 5 minuten later staat hij daar te springen en te doen in de Turia, ‘k werd er helemaal happy van, en we zijn –na een vreugdedansje of 56 in de Turia- zijn overwinning gaan vieren met een cola en een ijsje op een terrasje (how cool is that, huh??).
Sindsdien wordt hij aangesproken met “The award-winning director” en de lat voor het volgend filmpje ligt nu natuurlijk hoog, voor minder dan Cannes gaat we niet hé ;o)

Op dat terrasje kwam plots wel érg veel volk aanstromen, wat bleek, die avond was er een grote match in Mestalla (het voetbalstadion voor onze deur). We zijn dan de sfeer gaan opsnuiven rond het stadion ,we konden zowaar tussen de hekken door een glimp opvangen van de bal en enkele spelers!
Plots bedachten we dat het wel geestig zou zijn als we de match vanop het dak van het appartement zouden kunnen volgen, waarop we de lift naar het 14de verdiep namen en…jawel! Op het dak. Van ons beider appartementen. Bevindt zich een gigaaaantisch dakterras!! Met prachtig uitzicht over de stad en een deel van het grasveld in het stadion.

De zon ging juist onder, de supporters beneden juichten dat het geen naam had (het leek net alsof ze speciaal voor Jelle juichten, zaaalig) en wij huppelden als dartele lammetjes rond op ons kersvers zonnebaad-, studeer- en chillplekje! We hebben er dan maar niets beters op gevonden dan samen met Anthony, Jelles kotgenote Anna en diens vriendin op het dak een omelet ( formaat van een uit te kluiten gewassen waskuip) te zitten opsmikkelen.
De match was intussen voorbij en op 3 verschillende plaatsen begonnen de Valencianen met hun geliefkoosde bezigheid (naast dubbelparkeren en lallend over straat lopen natuurlijk): vuurwerk afsteken! Gezien onze verheven positie (bij Jelle nogal letterlijk te nemen, hij liep echt op wolkjes) hadden we op al dat moois een prachtig zicht, het was (om het is Ana’s woorden te zeggen) “sooooooooooooo a-maaazinggg!”

De volgende avond hebben we Eddie (die net terugkwam uit Barcelona) geblinddoekt, ferm rond zijn as gedraaid, en in zijn eentje in de lift naar het dak gezet, alwaar hij de blinddoek mocht afnemen, ’t was echt hilarisch want hij was als de dood dat we hem op de rand zouden zetten ofzo.

Manman, we hebben hier al zalige dingen meegemaakt, en dan heb ik nog niet over gisteren en eergisteren verteld! Laten we het erbij houden dat we een heeeeeeeel lange wandeling (van 13 uur) door de Turia en het oude stadsgedeelte gemaakt hebben, supercoole winkeltjes ontdekt hebben, een uur in een boom zitten babbelen hebben, ons verdacht gemaakt hebben bij de politie en ’s nachts in het gras naast een met drijfkaarsen verlichte vijver gelegen hebben (onder de palmbomen, jawel), luisterend naar de Laurent Garnierachtige muziek die er speelde (er was in de Turia een verjaardagsfeestje aan de gang),…
Beautiful.

Gene paniek, ik ben niet verdwaald in de jungle die Valencia is, hoewel ik mij wel al een paar keer van gebouw vergist heb (ge staat dan zo belachelijk voor die deur uw sleutel in het sleutelgat te proberen krijgen). Ons internet heeft het de nacht van zaterdag op zondag laten afweten dus is het weer wat lastiger contact te maken met het thuisfront.

Vandaag heb ik normaalgezien mijn eerste dag les (échte les, geen les Spaans)maar op internet was er tot gisterenavond niets te vinden op internet van lesroosters ofzo. We zijn hier dus om 9u toegestuikt in een verlaten universiteitsgebouw en zitten dus nu in de mediatheek de lesroosters (waarschijnlijk er vannacht opgezet) uit te printen. Het wordt echt puzzelwerk een lesrooster samen te stellen met interessante vakken die elkaar niet overlappen, met genoeg studiepunten en die geaccepteerd worden door de UGent, maar goed,we zullen dat varkentje wel wassen.

More news to come, kmoet nog zoveel vertellen, maar dat komt wel eens ons internet gefixt is. (ik betaal alleszins niet voor deze maand hoor!)

Alweer drie dagen geleden dat ik een teken van leven gaf (op mijn blog dan toch, want ‘k heb de laatste dagen al wat afgeSkyped!). We zullen er maar van uitgaan dat geen nieuws goed nieuws is, wat in mijn geval niet altijd klopt want die therapeutisch schrijventheorie is op mij niet van toepassing, maar anyway… (the wind blows, ja Cé :D)

Gisteren hebben Anthony en ik, na een aangename dag aan het strand, onze (of mijn) allereerste echte tapasbar aangedaan!
Tof concept, voor wie het niet kent: je neemt zoveel of zo weinig tapas als je wil uit te toonbank, smikkelt ze op, likt je duimen en vingers af, en betaalt dan aan de hand van hoeveel tandenstokertjes (die in de tapas geprikt zitten) je op je bord liggen hebt. Het verbaast me dat de uitbaters hier zoveel vertrouwen hebben in de mensen, voor hetzelfde geld (of net voor een paar euro’s minder!) glijden enkele prikkertjes per ongeluk de grond op. Na dit verrukkelijke maal (gehaktballetjes! Tortilla! Zalm! Kazen! Loempiaatjes!) hebben we Valencia by night bezichtigd en op de Plaza de la Virgen een rasechte flatlander gezien (dit zal vooral Alexis interesseren) met een fluogroen kader. Ook aanwezig op dat plein: toeristen (ik vermoed Duitsers) die volledig aan het cliché beantwoorden: malkwitte stokkebeentjes gestoken in hoog opgestrokken witte sportkousen in zwarte sandalen, een al even hoog opgetrokken korte broek, een petje een t-shirt met "I *hartje* Valencia op (très cool) en de eeuwige camera (mét touwtje rond de nek)in de aanslag, pens vooruit en kiekjes maken!!!Oh, ik heb mij echt een kriek gelachen!
(Kriek! Dat hebben ze hier tot mijn grote spijt niet!Maar ik leer het Spaanse bier drinken, dat tien keer minder straf is als ik in België)

Woensdag hebben Eddie en ik Anthony een beetje wegwijs gemaakt in het oude stadsgedeelte (want de eerste dag was die compleet verdwaald) en hebben we geproefd van een heerlijk ananas-mango-ijsje. Eddies ijsje echter was een beetje weerbarstig en smeet zichzelf zich met een zwierige zwaai de kasseien op. Eddie stond er maar een beetje bij te blozen en bestelde vervolgens een vers ijsje.
Die avond heeft Anthony ons getrakteerd op zijn specialiteit: een niet te versmaden spaghetti bolognaise met extra veel groentjes! We zijn erin geslaagd de muren enigszins proper te krijgen (blijkbaar weet je dat de spaghetti al dente is als hij aan de muur blijft plakken? Mama?)

De dag erna zijn we ’s avonds naar een gratis jazzconcert in het IVAM (Institut Valencia d’Art Modern (dit is Valenciaans, geen Spaans) geweest, echt de moeite, helaas vonden enkele Erasmussers het nadien nodig om ons mee te slepen naar de uitgaansbuurt ,daar had ik eeeeecht geen zin in en dus is mijn humeur beneden nul gezakt, voor de tweede keer hier (eerste keer tijdens mijn kotzoektocht).
Hoe mooi een andere stad ook is, toch blijf je je eigen heimat missen denk ik. Het zicht dat je hier hebt op ontelbare historische en prachtig verlichte gebouwen is prachtig, toch wou ik dat ik met mijn eigen vrienden in de Geus van Gent kon gaan zitten, of op de Graslei. Het gras is altijd groener aan de andere kant zeker?

’s Avonds (vooral in het weekend) heb ik wel een beetje last van de plaatselijke hangjongeren, vlak onder ons gebouw is er immers een exotische cocktailbar (‘k ben er nog niet binnengeweest, ’t is meer een club) en dan beginnen die mannen ten tweeën ’s nachts de al even plaatselijke hits ten berde te brengen. Ik kan jullie verzekeren, het zijn géén Wiener Sängerknaben! Lang leve de oorstopjes!

Gotta run, Anthony en ik gaan shoppen! (of dat gaan we toch proberen want we weten totaal niet waar we naartoe moeten) Hopelijk sluiten die grote winkels niet van 2 tot 5, dat is dus echt om iets van te krijgen hé als je net als ik nog in het Belgisch ritme zit! Net als je wil gaan winkelen is alles toe, als ik honger krijg en dus naar huis ga om te koken gaat alles weer open, en als ik gedaan heb met eten en op café wil begint iedereen zijn potten en pannen klaar te zetten voor het avondmaal! En dan eindelijk, om 2u, gaan de bars open. Een mens zou voor minder wallen onder zijn ogen krijgen.

Ik merk het zelf, lieve lezertjes, ik vergeet wat ik elke dag gedaan heb als ik het niet opschrijf. Omdat ik daarvoor mijn leren boekje gebruik is het soms nogal lastig het nog eens uit te typen ook, maar om jullie niet in het ongewisse te laten snel even dit bericht vanuit de universiteitsmediatheek.
Het enige waar ik zo direct op kan komen is dat ik gisteren voor het eerst naar een authentieke Spaanse cinema geweest ben! (voelde een beetje als thuiskomen, zoo lang geleden! Tot de film begon en ik er niets van verstond natuurlijk...) Hoewel, ik moet mezelf al onmiddellijk tegenspreken, kheb er weldegelijk iets van verstaan, de plot zelfs (het was een thriller, ik weet het, ik mocht niet kiezen) en de dialogen in grote lijnen, dit alles op een -op ons na- lege zaal. (We= Eddie, Anthony, Helena (Noors meisje) en ik.
En dit wordt een wekelijks uitje want wat blijkt: binnen een wandelafstand van amper 7 minuten zijn er hier 2 kleine cinemaatjes! (Cine Aragon en Cine Babel). Niet zo gezellig als Sfinx maar toch, zeer Spaans! Eddie en ik hebben direct de man achter de kassa belaagd (ze moeten ons ooit leren kennen he), we wouden enkele van de oude filmposters die overal aan de muur hangen bemachtigen! Helaas, de arme man was slechts een pion in de grote boze filmindustrie, en kon niets anders voor ons doen dan ons recente filmposters mee te geven. Nu hebben we onze living dus behangen met posters van Zorro en nog een paar Spaanse films waar ik nog nooit van gehoord heb maar het werd hoog tijd!

Verder hebben we maandag een echte cookout gehad, met tortilla's die Eddie gemaakt had, tomate farcie (door mij), tiramisu (Nicole), een salade (Natalie, die ondertussen in Parijs zit), Hannes overheerlijke chocoladecakejes (ik) en sangria (Jelle). Hanne, wat je zei over vermagerd zijn, inderdaad, de stress van de eerste week heeft zijn tol (hoewel, tol...?) geéist, maar de kilo's vliegen er alweer aan hoor met al dat lekker zelfbereid eten!

Verder hebben Jelle en Eddie mij geprobeerd te leren hoe ik sarcastisch moet zijn (the lowest form of humor) maar ik kan er niets aan doen, ik vind het nog steeds niet grappig! ("he Jelle mag ik een slokje van uw water?" "Nee." Haha?? :P)
en hebben we heel wat afgelachen met gewone humor (Weet iemand hoe Bert en Ernie heten in het Spaans? Nee?)

Hoe is het met mijn schatjes geweest in Rome?? I want to hear all the dirt!
Tom, nog veel succes met je laatste examen, Kevin, nee ik ben niet dood, gij? Niet teveel Italianen achter u gehad? :o) Hanne, ik ga de foto doorsturen van zodra ik internet heb, Pol, ik stuur je nog een mail met wat ik graag hier zou krijgen, GMK'ers: stuur mij die groepsfoto eens door van zodra hij te bezichtigen is, ik mis de repetities en cafébezoekjes achteraf, Marie, laat eens iets van u horen, en aan al de rest: ook zovele!
Dit waren in een notendop de belangrijkste gebeurtenissen in mijn ongetwijfeld gigantisch boeiende leventje hier.

Lap, dat kort bericht waarover ik het in t begin had is een beetje langer geworden dan verwacht. Ik ga weer mijn metro missen he, ik voel het!!

Domingo. In Spanje synoniem voor Alles Is Gesloten, wat erin resulteerde dat we tot 18u op cornflakes (Special K met chocolade, een echte aanrader ;o)) geleefd hebben, waarna we achter een palmboom een illuster winkeltje ontdekten met al even illustere Taiwanezen achter de toonbank en ik spaghetti carbonara klaargemaakt heb voor een heel legioen (ik moet nog ontdekken hoeveel spaghetti je nodig hebt voor 3 man slash vrouw).

Ok, dat was een lange zin :o)

Cédric, ik weet niet of je dit leest, maar je moet hier absoluut een zondagochtend moet meemaken!! No panic, ik ga je niet meesleuren naar de kerk, wel naar de fantastische “rommel”markt die hier vlak voor onze deur plaatsvindt! Na drie uur rondkijken zijn we thuisgekomen met oude Spaanse filmposters voor aan onze muren, een praaaaachtig oud fotoalbum voor mij, een soortement antiek zakhorloge (zo ééntje dat je kan openklappen) voor Eddie, armbanden en waaiers voor Natalie en mij, Spaanse tinnen dozen voor onze rijst en pasta en nog zoooveel meer, ik heb me echt moeten inhouden! (we’re on a tight budget, with my banccard being lost and all…) Tafels vol prachtige doosjes, oude radio’s (van die echt heeele oude, met wijzertjes enal) voor amper 25euro (wat echt niet veel is), enfin, alles!!! Dus Cé, Hanne, Katarina, en alle andere geïnteresseerden: vergeet de rommelmarkt aan ’t Miljoenenkwartier, ’t is hier te doen hé!!


Gisterenavond is onze tweede uitgaanspoging uitgedraaid op een wreed gezellig avondje, beginnend in een café (met witte Martini om op gang te raken) en eindigend in één of andere club waar we waarschijnlijk alle hippe mensen weggejaagd hebben met onze idiote danspasjes (iedereen weet hoe ridicuul ik dans, right? Laat ons gewoon zeggen dat ik niet de enige ben :D), eigenlijk een wonder dat de buitenwippers ons niet aan de deur gezet hebben.

Ik miste mijn fris groen tuintje een beetje (ontbijten op het balkon met zicht op een gebouw met 14 verdiepingen is toch net iets anders) maar sinds we de Turia als substituut ontdekt hebben is ontbijten nooit zo leuk geweest! Daar hebben we dus de hele namiddag doorgebracht, ik met mijn neus in De duivel en het meisje, Natalie in The Hitchhiker’s guide to the galaxy (ik heb de eerste 40 blz gelezen en nu moet ik absoluut een Engelse boekenwinkel vinden!!) en Eddie in een handleiding voor Photoshop (ge studeert landscape architecture of ge studeert het niet hé). Vlakbij een fonteintje onder de schaduw van palmbomen, met het geluid van krekels op de achtergrond…heerlijk.
Over krekels gesproken, je kan het getsjirp absoluut niet vergelijken met het Belgische; het klinkt hier echt alsof iemand lantaarnpalen met een slijpschijf te lijf gaat! Niet bepaald lichte kamermuziek, maar met een iPod kom je al een heel eind.

Dinsdag komt mijn allereerste bezoeker al, Anthony komt zijn Spaans een weekje oefenen!
Hoe was de koorfoto trouwens? Ben ik er al bijgephotoshopt? :o) En goed ge-Almaat?

Ik begin te denken dat ik misschien een beetje te veel schrijf, zo elke dag, update please!!! Dit is waarschijnlijk totaal niet interessant voor jullie :o) En bedankt voor de vele mailtjes uit Lund, Milaan, Gent en omstreken, ik geniet er echt van!

Meet Eddie!!!
Vandaag op het strand hebben we een boel leuke foto's gemaakt maar die staan nog niet op mijn computer, vandaar... We hebben fietsen gehuurd (2.5 euro voor 24u!) en zijn daarmee de stad doorgecrosst, door de Turia (ik weet niet of ik daar al over verteld heb maar dat is dus de bedding van de rivier Turia die vroeger door de stad liep, en die ze na de overstromingen van 1957 omgetoverd hebben tot een prachtige, 10 km lange tuin) , naar het strand, en het water is gewoonweg zaaaaalig... zeker 25 graden ofzo, kheb er een uur liggen in dobberen, om nadien volledig verrimpeld in de zon te gaan liggen en samen met Jelle naar muziek te luisteren (die heeft trouwens een heel goeie smaak)...we zijn momenteel op zoek naar een frisbee om het nog leuker te maken :)

Vanochtend in de keuken: twee dode cucarachas!!! Enfin, dood, ze spartelden nog een beetje met hun pootjes, maar de antibugspray doet dus zijn werk, haha!!! Echt vort die beesten, 'k had zoiets nog nooit gezien! Elke keer ik in die kast moet zijn rammel ik eerst wat met de deur zodat ze zich alvast kunnen verstoppen, dan zie ik ze tenminste niet (ok, logica van een 4-jarige, but still).

Gisterenavond heeft mijn entourage voor de eerste maal van mijn kookkunsten kunnen genieten en 't was een waar succes al zeg ik het zelf! Kokosrijst met kip, ananas, champignons en curry, maar zonder kokos want niemand schijnt dat hier te kennen, ik heb die hele supermarkt (op 3 min wandelen van onze deur trouwens) 500 keer doorgesjeesd maar 'k vond enkel een soort babygroeimelk voor baby's, en daar gaan we niet mee beginnen, hoewel er wel enkele centimeters bijmogen...
Daarna hebben we geprobeerd om uit te gaan in de buurt maar volgens mij zijn we krak de verkeerde kant opgelopen. uiteindelijk zijn we dan met onze fles sangria in de living beland, en 't was heeeeel gezellig! (Y la palabra del dia = asco (walgelijk), wat uiteraard op de kakkerlakken slaat)

Oh, algemene oproep voor de filmliefhebbers onder jullie (en voor de anderen hetzelfde): Jelle heeft voor de one minute film and sound awards een kortfilmpje gemaakt (Block), echt goed gedaan, dus zou het tof zijn als iedereen daar op stemde!!! www.kingkong.be, dan op "breng je stem uit" klikken en dan op "Block" van Jelle Stroo!!!

Ok, na dit reclameblok even een vreemd fenomeen uit Valencia beschrijven: verkeersregels zijn hier zo goed als onbestaande (maar er zijn wel overal brede fietspaden) dus wat de mensen doen als ze niet direct een parkeerplaatsje vinden is gewoon op de hoek van de straat gaan staan, or even worse, dubbel geparkeerd. Uiteraard vinden de mensen die in de 1e rij staan dat niet zo gigantisch grappig want ze kunnen niet uit hun plaatje! Niet gepanikeerd echter, de overtreder zet gewoon zijn handrem niet op, en de gedupeerde 1e parkeerder duwt de andere auto een eindje verder :D Echt een grappig zicht.
Bovendien zijn we hier echt nogal religieus allemaal:

We hebben ook voor de eerste maal onze wasmachine gebruikt, eerst een half uur zitten staren naar de verschillende knopjes (hoeveel graden? welke stof? en dan nog een hoop pictogrammetjes waar we kop noch staart aan krijgen)dus we hebben het waarschijnlijk compleet verkeerd gedaan maar anyway, de machine is niet ontploft, onze kleren zijn roze, blauw noch geel en we kunnen er nog steeds in dus hurrayyyyy!

Morgen meer nieuws!!! Kunnen jullie nog volgen?
En als toemaatje: Jelle en ik met onze horchata voor de stierengevechtenarena (if that's even a word)

Gisteren heb ik opnieuw de dag afgesloten met een uurtje op het balkon...ditmaal echter op mijn eigenste balkonnetje, waar net 4 stoelen op passen en en fles wijn van 97cent (no kidding). De planten op ons balkon moeten dringend gereanimeerd worden, zodat we een soortement minituintje hebben (ok, minimini).
Eddie en ik (Eddie is de Australier) zoeken elke dag "La Palabra del Dia" (woord van de dag) en gisteren was dat "una cucaracha" (van het liedje) want wat blijkt...we zitten met cucarachas in onze keukenkast, exotic wildlife jawohl!!! Straks ga ik 1 of ander zwaar vergif halen, komt wel in orde.
Al mijn foto's hangen al aan de muur, mijn kamertje is echt al gezellig en onze living ook want ik heb mijn gerief daar wat uitgestald, gelukkiglijk hebben we zowat dezelfde smaak. Dus het bevalt me wel, op mijn raam na, dat bijna niets van geluid buitenhoudt, en met dat voetbalstadion voor mijn deur...

In de Spaanse les zit ik met een bende zotte Portugezen, echt een raar taaltje, maar ze zijn wel sympathiek.

Misschien vragen jullie je -na mijn avonturen in Parijs- af of ik al dikzijls de andere kant van het land ben terechtgekomen met de metro, helaas moet ik jullie teleurstellen, nog geen enkele keer heb ik me gemist! Jelle en ik zijn wel al eens de metro uitgesprongen ("aaah, we zijn een halte te ver!!!) terwijl we nog twee haltes verder moesten, maar als ge niet (zoals enkele dagen geleden) compleet moedeloos zijt is dat gewoon gigantisch grappig ipv een aanleiding tot een huilbui.

Andere bezigheden: horchata (typisch melkachtig drankje met noten) drinken, mij vergapen aan de prachtige gebouwen, door de straten huppelen op de tonen van de muziek van een straatorkestje, vroeg opstaan (wat ik persoonlijk iets minder vind...hmmm), mijn bankkaart verliezen (denk ik, ik ga nog eens goed zoeken maar anders moet ik die dringend blokkeren en dan uitzoeken hoe ik aan een nieuwe kan geraken..damn), bij de bakker binnenwippen en in mijn beste Spaans iets bestellen wat nog het meest lijkt op een verbrande loempia (ik dacht, ge moet toch de plaatselijke specialiteiten leren kennen, maar het bleek gewoon een verbrande loempia te zijn) (Tjah...)

Voor communicatiewetenschappers onder ons: elke dag vechten ze hier om mij toch maar als eerste een gratis krant in mijn pollen te stoppen, tot zover heb ik er drie gelezen: de ons welbekende Metro, 20 minutos, en Qué. Zeg het maar tegen Raeymaeckers he...

Oh, by the way: reageer gerust eens op mijn schrijfsels he!! Ik wil ook graag weten hoe het jullie daar vergaat in ons Belgenlandje. Er staat zo´n knop "comments" onder elke entry :o) en ik heb nog altijd mail he!

Na een zoektocht van 4 dagen from hell heb ik -jawel- eindelijk een appartement gevonden!!! (driewerf hoera)
Even "from hell" uitleggen: stel je een appartement voor met een keuken en living waar je amper een hand voor je ogen ziet, met een kamer van 5 vierkante meter met zicht op een blinde muur, en een keuken vol aangekoekte resten en muren volgeplakt met posters van naakte vrouwen ( ik hoor sommigen glunderen tot hier) en dan heb je een gemiddeld beeld van wat ik hier zoal gezien heb. Ik heb mijn droom van een typisch spaans huisje dus snel opgeborgen en trek morgen in een appartement in de studentenbuurt (you know, the getto)met een ruime living en een ok kamer, wasmachine, oven, etc.

Maar wat ECHT wijs is: ik heb een kotgenoot gevonden (hij lag helemaal jetlagged te slapen in MIJN bed in de jeugdherberg (sindsdien leg ik mijn valies op mijn bed)en was ook op zoek naar een appartement. Jaja, Claire woont samen met een rasechte Australier, compleet met accent en al, PLUS hij spreekt perfect Spaans omdat zijn ouders van Uruguay zijn ! (don't ask)
Er zijn nu nog twee kamers vrij maar we kunnen onze piso dus intussen volledig inrichten naar onze smaak. Wie zin heeft om een jaar in Spanje te komen wonen: Av. Aragón 38, deur 4, Valencia!! (PAL aan de metro, juich!)

Ik denk intussen in drie talen tegelijk, Engels, Nederlands en Spaans en dat laatste lukt al aardig. Het is zo tof om op elke hoek van de straat een Noor, Zweed, Amerikaan of Portugees tegen te komen en dan alles te vergelijken met Belgie :-)
In Australie hebben ze bijvoorbeeld plastieken bankbiljetten, zodat ze niet kapot zouden gaan in de wasmachine, haha!

Binnenkort post ik een paar foto's maar momenteel zit ik in de mediatheek van de universiteit, die nogal veraf is (40min met de metro vanop mijn kot, 'k zat thuis dichter!) maar heel sjiek en goed uitgerust.

Eergisterenavond was ook zalig,we zijn ijsjes gaan eten in een echt weirde ijsbar aan Plaza de la Virgen, ze hadden er Guinnessijs (ja, het bier), zalmijs, ajuinijs,... Ik heb het maar bij chocolade gehouden :D
Het zicht vanuit mijn kamer in de jeugdherberg is prachtig en dat Spaans geroezemoes in de straten, straatmuzikanten overal, de geur van verse paella, de hitte (34 graden!), enfin zoveel indrukken! En ok, Claire blijft Claire, er zijn ook momenten dat ik het totaal niet meer zie zitten maar dat zal zeker verbeteren nu ik een appartement heb.

Normaalgezien heb ik vanaf volgende week internet op mijn appartement dus dan kan ik een iets meer samenhangend tekstje schrijven, I promise!